Professor Saeed Ahmad's Korea Travelogue (Second Part)

میں کوریا وچ   (دوجی قسط)

اج دا دن وی بہت ای مصروف لنگھیا۔اج سیول وچ عالمی زبان اسپرانتو دے مرکزی دفتر تے پاکستان امبیسی جانا سی۔  صبح دو ٹوسٹ تے اِک انڈے دا ناشتہ کر کے ٹھیک نو وجے اسیں (کرسٹالو  تے  میں) بلڈنگ دی لفٹ تے سوار ہو کے تھلے آئے۔ تے بس سٹاپ وَل دُڑک لا دتی۔ بس سٹاپ توں کجھ قدم پہلاں ای سامنے گلی وچ اِک دو منزلہ مکان نوں گرایا جا رہیا سی۔ اک وڈی ساری کرین سی تے  اک پانی والی گڈی سی۔ جیویں فائر برگیڈ والیاں دی گڈٰی ہوندی اے۔ ایہہ اک عجب نظارہ سی کہ زرافے دی شکل  یا لم ٹینگ پرندے  ورگا  کرین اپنی چُنج نال اوس مکان دیاں کندھاں تے چھت نوں گرا رئی سی پر پانی والی گڈی چوں پانی دا باریک پائپ مکان دے اوس حصے اُتے جتھے جتھے کرین نے چنج مارنی سی  اوس تھاں تے تیز پھوار سُٹ رہیا سی۔ مطلب ہے ملبہ ڈگن دے نال جو چار چفیرے گردا تے دُھوڑ اُڈدی ہے اوہنوں ڈَکن دا سربندھ کیتا گیا سی۔ کہن دا مقصد ہے کہ کورین مالک مکان نے جس دا مکان گرایا جا رہیا سی اوہنے اپنے ایس عمل دے نال چار چفیرے وسدے لوکاں نوں دھوڑ توں بچاون لئی پانی دا بندوبست وی کیتا سی۔ 

تاں جے کر چارچفیرے وسدے لوکاں نوں کوئی تکلیف نہ پہنچے۔ میں ایس  منظر نوں ویکھ کے سوچن لگ پیا کہ ایہناں کورین لوکاں نوں آخر ایہہ مَت کِتوں تاں لبھی اے جِس نوں اسیں اج تیکر ترس رئے آں۔ اپنے مُلک وچ جس ہٹ دھرمی، ڈھیٹھ پُنے تے  بے رحمی دے نال لوکی اپنے گھر دی کوئی ماڑی موٹی تعمیر کردے نیں اوہناں دا رویہ ایس طرح ہوندا ہے جیویں لوکاں دا راہ ڈکنا تے اپنے محلے داراں نوں اذیت پہچانا اوہناں دا حق ہے۔ اٹاں ریت سیمنٹ بلکل راہ وچ سٹوا لین گے۔ گذرن والے دی تکلیف ویکھ کے مشکرے بن کے ہسن گے تے اپنے نیچ تے گھٹیا دِل وچ سواد لین گے۔ کاش کوئی ایہہ اک بہت ای سِدھا سادا اک مُڈھلا نکتہ لوکاں نوں سمجھا دیوے کہ  اپنا حق لین لئی دوجے دا حق وی دینا پیندا اے۔ نِرا اپنے حق ول ای دھیان نہیں رکھی دا سگوں باقی دے انساناں نوں وی حق دینا چاہی دا ہے۔

میرے لئی ایہہ وی حیرت دا مقام سی کہ  میں صبح ٹھیک نو وجے اوس مکان نوں جس وقت گراندیاں ویکھیا تاں اجے مساں مر کے اُتوں کندھاں تے پردے ای گرائے جا رئے سی پر رات اَٹھ وجے دے قریب جس وقت میں پرتیا تاں اوس مکان دا اوہناں دو مشیناں نے جہناں نوں کوئی پہلوان یا پتھرپاڑ مخلوق نہیں سی چلا رئی عام جیہے نکےنکے جسماں والے بندے ای ہینڈل کر رئے سی۔ اوہناں نے کمال مہارت دے نال پلاٹ دی شکل دے دتی سی۔ ساڈے تاں کئی ہفتے لگ جاندے نیں۔ چند ہزار اِٹاں دی خاطر یعنی اپنے فیدے دی خاطر مخلوق نوں مُشکل  وچ پائی رکھو۔ کوریا وچ تاں ایہہ ٹیکنالوجی دا کمال سی کہ شام تیکر مکان غیب تے پلاٹ چِٹا صاف۔مترو! ٹیکنالوجی وی بڑی عجب شے ہے۔ نواب سراج الدولہ دی تلواراں دی ماہر ڈھیر ساری فوج نوں برطانیہ دے اک کلرک کلائیوو نے دسویں حصے دی فوج دے نال اُڈا کے رکھ دتا۔ اک عام جیہے سپاہی دے ہتھ وچ ماڈرن ہتھیار سی تے کھجور دی گِڑک توں وی باریک گولی سی جو نواب سراج الدولہ  دیو قامت پہلوان نما فوجیاں نوں ٹھاہ ٹھاہ کردے ماری گئے۔ اسیں آکھ سکدے آں کہ  انگریز فوج دے کول اوس زمانے دے لحاظ نال جدید اسلحہ یعنی پستول سی جیویں اجکل ڈرون اٹیک دے نال مردانِ کوہستان نوں امریکہ اُڈائی جا رہیا اے۔ 

پروفیسر سعید احمد

punjabiwisdom@gmail.com

Meet Me on Facebook